دریاچه پیناتوبو فیلیپین

بلیط قطار

دریاچه کوه پیناتوبو، که پس از فوران آتشفشان در سال 1991 شکل گرفت.

این دریاچه در Botolan ، Zambales ، در نزدیکی استان های Pampanga و Tarlac در فیلیپین واقع شده است و عمیق ترین دریاچه در فیلیپین به شمار می آید.این دریاچه در کشورفیلیپین با 600 متر (2000 فوت) عمق، در حدود 90 کیلومتری (56 مایل) شمال غربی پایتخت مانیل واقع شده است.

زمين شناسي
فعالیتهای آتشفشانی کوه پیناتوبو چرخه ای را دنبال کرده است قرن هادر حالت خاموشی بود ، به علت فوران تشکیل دهنده جلبکها با جریانهای بزرگ پیروکلستیک خاتمه یافته اند. پیامد بعد از فوران ،  لارهای ناشی از باران در زهکشی های اطراف و ساختمان گنبدی که دهانه رود را پر می کند. و سپس یک دوره طولانی ساکن یا خاموشی  دیگر و بعد از فوران ، لاهارها که در امتداد کانالهای آتشفشان فرو می روند ممکن است شاخه های رودخانه ها را در ورای پیناتوبو سد کنند و دریاچه های طبیعی ایجاد کنند. شواهد ژئوفیزیکی نشان می دهد که حداقل دو دریاچه باستانی در دره رود مپانوپه در قسمت جنوب غربی آتشفشان وجود داشته است.

تاریخچه
فوران اوج کوه در سال 1991 ،  پیناتوبو قله اصلی آتشفشان را نابود کرد. این از فروپاشی قله آتشفشان در 15 ژوئن ، در دوره زله های بزرگ ، در پاسخ به خروج حجم زیادی از ماگما از مخزن زیر آتشفشان ایجاد شده است.  در اوایل سپتامبر 1991 ، یک دریاچه کم عمق شکل گرفت. نرخ بارندگی زیاد این منطقه منجر به انتقال سریع از یک دریاچه اسیدی کوچک و گرم به یک دریاچه بزرگ با درجه حرارت و pH (پی‌اچ یا پ هاش ، یک کمیت مهم لگاریتمی است که میزان اسیدی یا بازی بودن مواد را مشخص می‌کند.) نزدیک به محیط می شود.

زهکشی دریاچه

دره های لاهار در منطقه Pinatubo ، 2006
به دلیل خطر ریزش آب رودخانه به دلیل فشار آب و افزایش طولانی مدت به این زهکشی در سطح آب وجود دارد. کارشناسان از این نگران بودند که وزن آب می تواند دیوارهای دهانه را زیر پا بگذارد و خانه های 40000 نفر را در داخل و اطراف شهر ساحلی کوچک بوتولان ، واقع در 25 مایلی آتشفشان سیل بزند.

در سپتامبر 2001 ، ساکنان بوتولان و مناطق اطراف به عنوان پیشگیری از وقوع سیل،  گل و لای آب به مراکز تخلیه اعزام شدند. دولت فیلیپین دستور تخلیه  و همچنین كنترل دریاچه را صادر كرد و مقامات را مجبور كردند كانالی به عرض 5 متر را از لبه دهانه آتشفشان حفر كنند ، حدود یك چهارم از حجم دریاچه را تخلیه كنند و آب شیرین اضافی را به رودخانه های محلی منحرف كنند. دره های موجود لاهار به عنوان مسیرهای زهکشی آب به رودخانه ها و نهرهای اطراف خدمت می کند که بزرگترین آن رودخانه بوکوو است. در سال 2002 ، آب باران انباشته شده در دریاچه در طی فصل باران موسمی به سطح خطرناکی افزایش یافت ، کانال تخلیه مصنوعی را نقض کرد و باعث ایجاد جریان های خفیف لار در این منطقه شد.